Liczba publicznie dostępnych informacji o Straży Pożarnej w Pogorzałem jest dość skromna, ale udało mi się odnaleźć dwa artykuły z pierwszej połowy XX wieku i jedną ciekawą wzmiankę o pożarze z 1854 roku, …do przeczytanie których Was zapraszam 🙂
Biorąc pod uwagę niewielkie rozmiary wsi i oczywiście liczbę ludności w niej mieszkających poniższy artykuł z 1942 roku wzbudza jeszcze więcej dumy o pogorzelskiej straży pożarnej.
„Straż pożarna w Pogorzałem przoduje”
„Kielce, 26 września. W obecności powiatowego instruktora pożarnictwa z Kielc oraz miejscowego wójta i sekretarza gminy, odbył się w Pogorzałem, gminy Bliżyn (powiat Kielce) kurs pierwszego stopnia dla czynnych członków straży pożarnictwa ochotniczego w Pogorzałem. – Egzamin z wynikiem pomyślnym złożyło 7 samarytanek i 22 strażaków.
Należy podkreślić, że ochotnicza straż pożarna w Pogorzałem jest jedną z najczynniejszych staży na terenie gminy Bliżyn dzięki intensywnej pracy obecnego komendanta p. Walentego Stępienia. Straż ta dzięki otrzymaniu subwencji zarządu Bliżyn i Związku Gmin w Kielcach posiada wzorowe pogotowie konne oraz w stadium budowy jest czterokołowy beczkowóz.”
(Kurier Kielecki 1942, nr 225, str 3)
A tutaj fragment drugiego artykułu opisującego kurs, w którym jedną z egzaminowanych była Maria Półtorak z Pogorzałego:
„Kurs dla dowódczyń i podoficerów żsp w Kielcach”
„W czasie id 20.VI d 4.VII b.r. odbył sie w Kielcach kurs o programie połączonym I-III st. dla dowódczyń i podoficerów żsp zorganizowany przez Kielecki Okręg Wojewódzki Zw. Str. Poż. R.P.
(…)
Kurs wzbudził w Kielcach wielkie zainteresowanie społeczeństwa tym udziałem pracy kobiet dla dobra Państwa i współobywateli.
Maszerując codziennie ulicami miasta Kielc na ćwiczenia i wykłady spory zespół strażaczek w umundurowaniu bojowym – budził w widzach ciekawość i podziw dla dzielnych słuchaczek kursu, które podjęły się ciężkiej pracy pożarniczej – szczególnie dla kobiet, gdyż służba pożarnicza wymaga dużo wysiłków zarówno fizycznego, jak i moralnego, żeby sprostać dobrze zadaniu.
(…)
Egzamin złożyły wszystkie słuchaczki kursu z wynikiem pomyślnym.
W stopniu III-cim złożyły egzamin:
(…)
22. Franiszka Wójcikówna, Chroberz
23. Michalina Rojkówna, Szczekociny
24. Maria Półtorakówna, Pogorzałe
25. Barbara Malarska, Niegosławice
26. Elżbieta Krajewska, Pionki
(…)”
(1939, Życie strażackie, nr 6-7, str 91)
I wspomniana notatka z połowy XIX wieku:
1854, Notka o pożarze
Notka o pożarze.
Odnotowujemy jedyny przypadek 8 kwietnia 1854 roku, że w obrębie Pogorzałe „włościanie wsi Skarżyska nie chcieli wyjść do gaszenia pożaru, za co (sporządzono) wniosek o ukaranie”.
„Szydłowiec i dobra szydłowieckie w I połowie XIX wieku”, s. 143
Nie miałem nigdy możliwości odwiedzenia remizy na Pogorzałym, ale z tego co mi wiadomo to znajdowała się ona za dużym boiskiem szkoły.
Dajcie znać jeśli się mylę co do lokalizacji 🙂
Czy znacie może wspomnianego w pierwszym artykule komendanta Walentego Stępnia?
Czy jest to może Walenty urodzony w 1905 roku, mąż Cecylii, a syn Teofila?
I na koniec zdjęcie młodych przyszłych strażaków zapożyczone ze strony sp9skarzysko.pl
Może się rozpoznacie na nim 🙂
Jeden komentarz do „1942, Straż pożarna przoduje”
Remiza stała na placu koło szkoły na tzw. „kowalce”. Był to budynek z czerwonej cegły i jeśli mnie pamięć nie zawodzi – jego rozmiary pozwalały na garażowanie dwóch wozów strażackich. W latach 70- tych przy budynku straży rozpoczęto budowę świetlicy, której nie ukończono nigdy. Niestety w latach 80-tych ( może 90-tych ?) oba budynki zostały rozebrane.
Na zdjęciu : p. Irena Nowak – nauczycielka j. polskiego, p. Swiat – nauczycielka i wychowawczyni rocznika 1961 przez pierwsze 3 lata oraz uczniowie ; Jarek Karwiński , Andrzej Półtorak (klęczą dwaj pierwsi od lewej strony), Andrzej Stępień oraz Sylwek Łyżwa ( stoją po środku ). Reszty nie rozpoznaję.
P.s. Pani Swiat w roku 1968 lub 69 zmieniła stan cywilny – nazwisko po mężu wyleciało mi chwilowo
z głowy.