W latach 1440-1480 Jan Długosz stworzył dzieło o takim tytule:

„Liber beneficiorum dioecesis Cracoviensis”

Dzieło to składało się z czterech części, z których w części trzeciej – tej dotyczącej uposażenia katedralnego, klasztornego i parafialnego – możemy odnaleźć taki oto wpis o wsi Pogorzałe.

Po polsku brzmi to tak:

„Pogorzałe, wieś położona w parafii Chlewiska, której dziedzicami są Mikołaj Szydłowiecki i Roszkowski, obaj z Odrowążów. Są w niej łany kmiece, z których płaci się i odprowadza dziesięcinę snopową i konopną kościołowi i plebanowi w Chlewiskach, i wartość jej ocenia się…”

Mimo, iż jest to dość skromny wpis to jednak dowiadujemy się ważnych rzeczy, czyli:
– tego, że Pogorzałe należało do rodu Odrowążów – do nich należały wtedy całe tzw. dobra Szydłowieckie,
– tego, że Pogorzałe należało wtedy do parafii w Chlewiskach, co jest ważną informacją dla osób poszukujących najstarszych danych metrykalnych z Pogorzałego,
– no i najważniejszym faktem jest to, że jest to dowód na istnienie Pogorzałego w latach 1440-1480.